Elazığ’ın en kalabalık mahallesi Çaydaçıra… Resmî kayıtlarda 36 bin, ama sokakta dolaşan herkes biliyor: Nüfus 80 binin üzerinde! İlçe gibi… Canlı… Hızlı… Ama hizmet yok!

Bir banka şubesi yok! Noter yok! PTT yok! Mahalle halkı, en küçük resmi işini yapmak için Çarşı’ya gitmek zorunda! Bu durum utanç verici! Bu kadar insan… Bu kadar canlılık… Ama yetkililer hâlâ görmüyor, duymuyor, önemsemiyor!

Çaydaçıra artık bir mahalle değil! İlçe gibi! Ekonomisi hareketli, nüfusu yoğun, sosyal hayat canlı… Ama hizmet hâlâ “yok”! Bu kabul edilebilir mi? Hayır!

Yetkililer! Mahallenin sorunları gözünüzün önünde duruyor! Halk nefes alamıyor! İş, işlem, hizmet yok! Banka mı istiyoruz? Noter mi? PTT mi? Bunlar lüks değil! Hakkımız!

Hangi akla hizmet bu kadar insanı görmezden gelmek? Bu mahallede çocuklar, gençler, yaşlılar her gün şehir merkezine gitmek zorunda! Resmî işler için saatler kaybediliyor! Zaman kaybı, enerji kaybı, hak kaybı!

Ekonomi gelişiyor ama hizmet yetişmiyor. İnsanlar çalışıyor, üretiyor, tüketiyor… Ama resmi işlemler için kent merkezine koşuyor! Bu adaletsizlik değil mi? Bu ihmal değil mi?!

Yetkililer! Artık sessiz kalmayın! Çaydaçıra, uyanıyor! Nefes almak istiyor! İşlemlerini hızlı yapmak istiyor! İnsan onurunu istiyor! Mahallenin hakkı olan hizmetleri istiyor!

Bir banka şubesi, bir noter, bir PTT… Bunlar lüks değil! Bunlar hak! Nüfus yoğunluğu ile orantılı hizmet istiyoruz! Bu kadar insanı görmezden gelmek mümkün mü? Hayır! Artık yeter!

Çaydaçıra halkı uyanıyor! Beklemeyecek! Talep edecek! Hakkını alacak! Yetkililer, bu çağrıyı duyun! Bu sorunları görün! Mahalle halkının sabrı tükeniyor! Hizmet verin! Şimdi!